Z wielkim smutkiem informujemy o śmierci dr. Edwarda D. Korna, laureata Nagrody Nenckiego w 2012 r., który zmarł 31 marca 2024 r. w wieku 95 lat.

Dr Korn, pionier badań nad białkami cytoszkieletu, był związany w latach 1954-2023 z National Heart, Lung and Blood Institute (NHLBI) w National Institutes of Health (NIH) w Bethesda, USA, gdzie przez prawie pięć dekad kierował Laboratory of Cell Biology. W 1989-1999 pełnił również funkcję dyrektora naukowego w Division of Intramural Research w NHLBI.

Wśród jego głównych osiągnięć było odkrycie w 1973 r. jednogłówkowej miozyny, niezdolnej do tworzenia filamentów (pierwszej miozyny niekonwencjonalnej) oraz mechanizmu regulacji aktywności miozyn niemięśniowych poprzez fosforylację łańcucha ciężkiego. Te przełomowe odkrycia, uważane przez Nature za kamienie milowe w badaniach nad cytoszkieletem, przyniosły mu wiele nagród i wyróżnień, w tym wybór do Narodowej Akademii Nauk w 1990 r. oraz NIH Merit Award w 2001 r. Uhonorowaniem jego działalności było ustanowienie w 2018 r. stypendium jego imienia, którego celem jest wspieranie wybitnych stypendystów NHLBI, którzy po ukończeniu studiów licencjackich podejmują studia doktoranckie w uczelni związanej partnerstwem z NIH (w ramach programu NIH Graduate Partnership Program). Był On współautorem ponad 400 publikacji, które były dotychczas cytowane blisko 23.000 razy; ostatnia z nich dotycząca historii odkrycia pierwszej niekonwencjonalnej miozyny została opublikowana w listopadzie 2023 r.

Związki dr. Korna z Instytutem Nenckiego rozpoczęły się w 1981 r. i trwały niemal nieprzerwanie do jego przejścia na emeryturę w 2019 r. W kierowanym przez niego laboratorium w ramach stażu podoktorskiego gościło bowiem sześć osób, które uzyskało stopień doktora. Byli to (w kolejności alfabetycznej): dr Hanna Brzeska (która pracowała w tam od 1985 r. do przejścia na emeryturę w 2019 r.), prof. Jacek Kuźnicki (1981-1984), dr Dorota Kulesza-Lipka (1989-1993), dr Małgorzata Mossakowska (1993-1995), prof.  Maria Jolanta Rędowicz (1992-1998) i prof. Joanna Szczepanowska (1995- 2000). Ponadto, w laboratorium dr. Korna w 1996 r. na stażu badawczym przebywał również prof. Andrzej Sobota. W uznaniu zasług dr. Korna dla rozwoju Instytutu Nenckiego, w tym za stworzenie powyższym badaczom platformy do rozwoju ich kariery naukowej, otrzymał On w 2012 r. Nagrodę Nenckiego. Jego wizyta w Instytucie była okazją nie tylko do ponownego spotkania z byłymi współpracownikami, ale także do wysłuchania znakomitego wykładu laureata na temat Jego odkryć. Był On bardzo dumny z otrzymania tej Nagrody. Wzmianka o jej otrzymaniu ta została umieszczona w nekrologu przygotowanym przez NIH tuż obok informacji o jego członkostwie w Akademii Nauk.

Według współpracowników dr. Korna, był On z pewnością jednym z gigantów biologii komórki, doskonałym przykładem biochemika, który nie tylko potrafił definiować problem biologiczny, ale także konsekwentnie pracował nad zrozumieniem mechanizmów jego działania na poziomie pojedynczych cząsteczek. Przez wielu uważany był za Ojca badań nad cytoszkieletem. Jego odejście niewątpliwie oznacza koniec pewnej ery.