Lipopolisacharyd jest elementem budulcowym bakterii, który pobudza makrofagi do produkcji cytokin pro-zapalnych, takich jak TNF-. Reakcja ta jest inicjowana przez receptor Toll-podobny 4 (TLR4), zasocjowany z MD-2, i ułatwia zwalczenie infekcji przez komórki układu odpornościowego. Nadmierna produkcja cytokin pro-zapalnych wywołuje sepsę, a jedną z form obrony organizmu przed tym zjawiskiem jest internalizacja i detoksykacja LPS. Celem naszych badań było zbadanie udziału białka CD14, zlokalizowanego w błonie makrofagów, w ich odpowiedzi na różne chemotypy LPS w zakresie stężeń od niskiego (1 ng/ml) do wysokiego (1000 ng/ml). Komórki poddawano działaniu tzw. „gładkiego” i „szorstkiego” typu LPS, które różnią się obecnością polisacharydowego łańcucha O-swoistego, a przez to mają odmienne właściwości fizyko-chemiczne. Wykazaliśmy, że udział białka CD14 jest kluczowy w wiązaniu i internalizacji dużych dawek LPS. W tych procesach białko CD14 współdziała z makrofagowym receptorem „zmiataczem” SR-A. Z drugiej strony, w obecności dużych stężeń LPS udział białka CD14 w procesie aktywacji receptora TLR4, prowadzącej do produkcji cytokiny TNF-, może być pominięty. Spośród badanych chemotypów LPS, „szorstki” LPS ma mniejsze wymaganiami co do współudziału białka CD14 w produkcji TNF-, co wskazuje na możliwość bezpośredniej aktywacji TLR4/MD-2 przez ten chemotyp LPS. CD14 uczestniczy zatem w rozpoznaniu i internalizacji LPS przez makrofagi, ale jego znaczenie dla produkcji cytokiny TNF- może być ograniczone.

http://www.hindawi.com/journals/mi/2013/824919/