Jedną z jej form jest plastyczność zależna od doświadczenia, która rozumiana jest jako zdolność reorganizacji połączeń pomiędzy komórkami nerwowymi w zależności od informacji docierającej z otoczenia. U myszy, niezwykle czułym narządem dotykowym, którego zwierzęta używają do nawigacji, orientacji w terenie, czy rozpoznawania przedmiotów są znajdujące się na pyszczku wąsy czuciowe (wibryssy). Obecna praca miała na celu sprawdzenie, czy z wiekiem zmienia się zależna od doświadczenia plastyczność obszaru kory czuciowej, do której dociera informacja odbierana przez wibryssy z otoczenia. Zastosowaliśmy dwa sposoby indukcji zmian plastycznych w korze czuciowej. Jeden polegał na uczeniu zwierząt, że obojętny wcześniej dotyk wąsów sygnalizuje nadejście bodźca nieprzyjemnego (trening asocjacyjny), drugi zaś na wymuszeniu większej aktywności wybranego rzędu wąsów poprzez przycięcie wąsów pozostałych (deprywacja czuciowa). Efekt plastyczny polegał na powiększaniu się korowej reprezentacji rzędu wibryss, co oceniano przy pomocy autoradiografii inkorporacji do tkanki wskaźnika metabolizmu energetycznego mózgu, [14C]2-deoksyglukozy. Efekt treningu asocjacyjnego, widoczny u młodych myszy, zanikał u zwierząt starzejących się. Znacznie mniej podatna na starzenie okazała się plastyczność wywołana wymuszeniem używania jednego tylko rzędu wąsów. Jej efekt, choć mniejszy utrzymywał się nawet u zwierząt starych. Podczas starzenia najszybciej zanikała modyfikowalność IV warstwy kory czuciowej. Warstwy II/III i V/VI wykazywały zdolność do przemodelowania połączeń neuronalnych nawet u starych zwierząt .

Dane przedstawione w niniejszej pracy dowodzą, że efekt starzenia się układu nerwowego zależy nie tylko od okolicy mózgu ale i od rodzaju zmiany plastycznej, gdyż odmiennie wpływa na zmiany plastyczne o odmiennych mechanizmach, zachodzące w tym samym rejonie kory mózgowej.