Macierz zewnątrzkomórkowa mózgu tworzy wokół niektórych neuronów, najczęściej gabaergicznych, charakterystyczne struktury zwane sieciami perineuronalnymi, zbudowane głównie z kwasy hialuronowego i proteoglikanów. Ich obecność stabilizuje połączenia synaptyczne między neuronami, jednocześnie ograniczając ich plastyczność. Istnieją również dane, że sieci perineuronalne mogą chronić neurony przed wpływem niekorzystnych czynników na przykład powstałych w wyniku udaru niedokrwiennego. W naszych badaniach zajęłyśmy się wpływem ogniskowego udaru fotouczuleniowego w korze mózgowej szczura na czasowoprzestrzenne zmiany występowania sieci perineuronalnych. Wykorzystując znaczniki immunohistochemiczne i histochemiczne zaobserwowałyśmy znaczny i szybki spadek liczby sieci perineuronalnych nie tylko w rdzeniu udaru, ale również w obszarach bezpośrednio nieuszkodzonych przez udar. Nasze badania pokazują, że proces zanikania sieci nie wynika wyłącznie ze śmierci komórek, ponieważ poza rdzeniem udaru zaobserwowałyśmy bardzo niewiele komórek wyznakowanych znacznikami śmierci, tzn. Fluoro Jade i Tunel. Co ważne, po spadku liczby sieci w obszarach bezpośrednio nieuszkodzonych przez udar, dochodzi do wzrostu ich obecności. Nasze wyniki sugerują, że w korze mózgowej szczura po udarze dochodzi do przemodelowania macierzy zewnątrzkomórkowej. Sądzimy, że zmiany te mogą prowadzić do wytworzenia warunków sprzyjających procesom plastycznym.