Na spotkaniu 28 lutego 2020 r. Rada Fundacji Marcelego Nenckiego Wspierania Nauk Biologicznych wybrała jednomyślnie na przewodniczącego Rady Fundacji prof. dr hab. Macieja Nałęcza. Prof. Maciej Nałęcz był jednym z inicjatorów powołania Fundacji Marcelego Nenckiego i od początku jej istnienia w 2012 r. należy do grona Fundatorów Fundacji Nenckiego. Gratulacje!

Prof. Maciej Nałęcz związany jest z Instytutem Nenckiego od 1976 r. Tytuł profesorski uzyskał w 1994r, w latach 1988-1990 był Wicedyrektorem Instytutu Nenckiego d.s. Ogólnych, a w latach 1990-2001 Dyrektorem, trzykrotnie wybieranym na to stanowisko. Jest autorem lub współautorem ponad 140 publikacji w czasopismach naukowych, książkach i wydawnictwach ciągłych, w tym zarówno artykułów doświadczalnych i przeglądowych (71 z IF), jak tez popularyzatorskich oraz poruszających zagadnienia polityki naukowej. Maciej Nałęcz został wyróżniony szeregiem odznaczeń, z czego najważniejsze są Krzyż Kawalerski (1995) oraz Krzyż Oficerski (2008) Orderu Odrodzenia Polski. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i Europejskiej Akademii Nauki, Sztuki i Literatury, a w 2003 roku uzyskał honorowy doktorat Uniwersytetu Artois (Lille, Francja). Maciej Nałęcz pełnił szereg funkcji w międzynarodowych organizacjach naukowych, z czego najważniejszą było przewodniczenie Komisji Stypendialnej FEBS (2001-2010). W 2001 r. Maciej Nałęcz został mianowany na stanowisko Dyrektora Departamentu Nauk Podstawowych i Inżynieryjnych w UNESCO w Paryżu, gdzie pracował do końca 2015 r. W UNESCO stworzył Międzynarodowy Program Nauk Podstawowych (IBSP), jedyny program poświęcony naukom podstawowym w systemie ONZ,  którego był Sekretarzem Wykonawczym. IBSP m.in. utworzył pod auspicjami UNESCO pierwsze w Afryce i na Bliskim Wschodzie centrum badań strukturalnych (synchrotron „SESAME”), w Jordanii, co bezpośrednio koordynował M. Nałęcz.  Był też odpowiedzialny z ramienia UNESCO za program „Dla Kobiet w Nauce” sponsorowany przez l’OREAL, koordynował szereg „Międzynarodowych Lat” (2005-fizyka, 2011-chemia, 2014-krystalografia, 2015-światło) oraz współpracę UNESCO z innymi organizacjami naukowymi.