Zrozumienie sposobu działania środków przeciwpsychotycznych jest kluczem dla lepszego leczenia schizofrenii. W elektrycznej aktywności mózgu wykazano, zarówno u chorych jak i w modelu zwierzęcym tej choroby, występowanie zmienionych w stosunku do normy rytmów. Środki farmakologiczne będące antagonistami receptora NMDA są wykorzystywane do tworzenia modeli zwierzęcych pewnych cech schizofrenii. Wykazano, że powodują one u szczura zwiększenie częstości i mocy oscylacji o wysokiej częstości (130-180 Hz, tak zwane HFO) w jądrze półleżącym, strukturze mózgu wiązanej z patologią schizofrenii. Środki przeciwpsychotyczne dzieli się na leki pierwszej lub drugiej generacji. Te ostatnie są uważane za dające lepsze efekty i powodujące mniej niepożadanych działań. Dlatego autorzy pracy postanowili sprawdzić efekt podania klozapiny i risperidonu (leki drugiej generacji) oraz haloperidolu i sulpirydyny (leki pierwszej generacji) na oscylacje o wysokiej częstości nasilone podaniem antagonistów receptora NMDA – ketaminy i MK801. Obydwa środki powodują zwiększenie częstości i mocy HFO. W odróżnieniu od nich klozapina i risperidon w sposób zależny od dawki spowodowały zmniejszenie częstości zarówno spontanicznych jak i nasilonych podaniem antagonistów receptora NMDA oscylacji o wysokiej częstości. Sulpirydyna wywołała umiarkowaną odpowiedź, natomiast efekt po podaniu haloperidolu był zdecydowanie mniejszy. Podczas spadku w częstości oscylacji zaobserwowano wzrost mocy dla tego pasma częstotliwości. Uzyskane wyniki pokazują, że modulacja oscylacji o wysokiej częstości w jądrze półleżącym może być charakterystyczną cechą środków przeciwpsychotycznych, gdyż użyte w pracy środki mogą być zróżnicowane na podstawie efektu ich działania na HFO. Zaobserwowany efekt może przynajmniej częściowo wyjaśniać różnice w klinicznej skuteczności zbadanych środków przeciwpsychotycznych.